درمان عفونت قارچی در زنان
عفونت مخمری واژن یا واژینیت کاندیدیازیس یک مشکل رایج در زنان است. شایعترین علامت خارش و تحریک پوستی در ناحیه ولو و اطراف مدخل واژن است. عفونتهای قارچی معمولاً به صورت دورههای محدود از نظر زمانی اتفاق میافتد اما گاهی میتواند به صورت مزمن وبا علایم پایدار تظاهر یابد. عفونتهای قارچی معمولاً در زنان درسنین قاعدگی اتفاق میافتد. در زنان یائسه که از هورمون درمانی استروژنی استفاده نمیکنند کمتر رایج است و در دخترانی که هنوز قاعده نشدهاند نادر است.
شایعترین علائم عبارتند از:
– خارش یا سوزش ولو و اطراف مدخل واژن
– درد هنگام ادرار کردن
– خراش یا زخم ولو
– درد هنگام مقاربت
– قرمزی و تورم ولو و بافت واژن.
بعضی از زنان ترشحات غیر طبیعی واژن ندارند و برخی دارای ترشحات سفید واژن یا ترشحات واژینال آبکی هستند. علائم عفونت قارچی شبیه تعدادی از شرایط دیگر است، از جمله واژینوز باکتریایی (عفونت باکتریایی واژن)، تریکومونیا (عفونت منتقله از راه جنسی) و درماتیت (پوست تحریک شده).
عوامل خطر عفونت قارچی:
در اکثر زنان، هیچ مشکلی در سلامتی وجود ندارد که منجر به عفونت قارچی شود. عوامل خطر متعددی وجود دارند از جمله:
– اکثر آنتی بیوتیکها انواع مختلفی از باکتریها را میکشند، از جمله آنهایی که بهطورمعمول در واژن زندگی میکنند و از رشد بیش از حد قارچ محافظت میکند. پس مصرف آن میتواند عامل خطر باشد.
– خطر ابتلا به عفونتهای قارچی در خانمهایی که از روشهای پیشگیری از بارداری که حاوی هورمون استروژن هستند بیشتر است.
– اسفنجهای واژن، دیافراگمها و دستگاههای داخل رحمی (IUD) ممکن است خطر ابتلا به عفونتهای قارچی را افزایش دهند. اسپرم کشها معمولاً عفونتهای قارچی را ایجاد نمیکنند، گرچه ممکن است در بعضی از زنان باعث ایجاد تحریک واژن شوند.
– عفونتهای قارچی در افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف به علت ایدز یا استفاده از داروهای خاص (مثل کورتون) هستند، رایج است.
– ترشحات واژن در دوران بارداری قابل توجه است، هر چند عفونت قارچی همیشه علت نیست.
– زنان مبتلا به دیابت در معرض خطر ابتلا به عفونتهای قارچی هستند، بویژه اگر قند خون بخوبی کنترل نشود.
– فعالیت جنسی – عفونت قارچی واژن یک عفونت منتقله از نظر جنسی نیست. آنها میتوانند در زنان که هرگز از لحاظ جنسی فعال نیستند رخ دهد، اما در زنان فعال از نظر جنسی رایجتر هستند.
درمان عفونت قارچی بسته به میزان علایم ومشکلات همراه میتواند متفاوت باشد. از قرص یا کرم واژینال ویا کپسول خوراکی میتوان استفاده کرد. از درمان خودسرانه در منزل در صورت علایم ذکر شده بپرهیزید زیرا ممکن است این علایم با سایر بیماریها مشترک باشد. شواهد قطعی در رابطه با ارتباط بین عفونتهای قارچی وعادتهای بهداشتی مثل پوشیدن لباس تنگ و یا از جنس الیاف مصنوعی وجود ندارد.