مرضیه آقارضایی

زندگی‌ام زندگی گذشته‌ام اولین آرزوی دست نیافته من اولین عشقم بازگشته است باید که بازگردی باید که بدانم زندگی بهتر شده وقتی ما شادیم و مدام یکی می‌شویم ‌زاده می‌شویم در وابستگی کامل احساس بودن را می‌فهمم تردید ناپیداست بر…
ادامه مطلب ...

اجساد پوشیده در کفن‌های آبی و آبی‌ها پوشیده از مرگ بین جنازه‌ها هم نباشی همیشه جایی هست که باران می‌بارد تکرار تلاش‌ها تفریحات تقسیم شده زیر خاک آدمکش‌های شاد حضور نشانه‌دار مردگان مردمان ستمدیده عذاب‌های قدیمی و شبی که هرگز…
ادامه مطلب ...

بهار را خواندم در میان باران آفتاب خندید بهار را خواندم و چلچله‌ها آسمان را نیلی کردند بهار را خواندم و سبزی چمنزار درخشان شد بهار را خواندم: کسی به من عشق خواهد داد؟ پاسخی نیامد! موریس کارم (۱۸۹۹- ۱۹۷۸) Maurice Careme…
ادامه مطلب ...

تو روز را به من بخشیدی و زندگی را ترس‌های کودکی‌ام را و دردهایم را در سینه‌ات ریختی من سعی کردم به کندی بزرگ شوم سعی کردم سال‌ها را نگه دارم و زمان را که مرا به پیش می‌راند به سمت استقلال و تنهایی سعی کردم تو را نگه دارم و…
ادامه مطلب ...

زمان مرگم فرا رسیده اصوات از اطراف در گوشم می‌پیچد در این شب‌های دشواری و هشیاری همه‌جا لمس‌اش می‌کنم همه‌جا می‌بینم‌اش وقت‌هایی که برای بیچارگی‌ام در تلاشم بدبختی بیشتر بیدار می‌شود وقت‌هایی که می‌خواهم گام بردارم ناگهان همه چیز…
ادامه مطلب ...

زمان محبوس زمان را که می‌دواند ساعت در عبور از آن لحظه عظیم به لرزه می‌افتد نفس‌های یکنواخت‌ات چون پرنده‌ای آوازخوان در آشیانه ایمن‌اش و عقربه‌هایی که دیگر نمی‌تپند: همه‌چیز خاموش می‌شود؟ مثل سپیده‌دم روزهایی که در برابرت…
ادامه مطلب ...

سرزمین‌های ناشناخته در مرزهای جنون ذهن اندیشه را پرواز می‌دهد اشکال عجیب ارواح بی‌رنگ زمان مرا می‌خنداند افسانه‌ای ویرانگر: دنیا را از چشمان یک فرشته می‌بینم رنگ‌ها در هم می‌پیچند خراب می‌شوند می‌خواهم درد دیرینم را برگردانم…
ادامه مطلب ...