پنداشتیم تهی دستیم و بی‎چیز؛ آنا آخماتووا

پنداشتیم تهی دستیم و بی‎چیز،
اما زمانی که آغاز شد از دست دادن همه چیزی،
هر روز برایمان خاطره‎ای شد،
آنگاه شعر سرودیم
برای همه‎ی آن چه داشتیم،
برای سخاوت پروردگار.

۱۹۱۵
ترجمۀ احمد پوری

امتیاز دهید: post
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.