دلم فتاده به دام و ره فرار ندارد؛ شعری از سیمین بهبهانی
دلم فتاده به دام و ره فرار ندارد
ره فرار نه و طاقت قرار ندارد
به تنگدستی ی من طعنه می زند ز چشم دشمن؟
غنی تر از من وارسته روزگار ندارد
فلک، چو دامن نیلین پر ز قطره ی اشکم
نسفته گوهر غلتان آبدار ندارد
طبیعت از چه کند جلوه پیش داغ دل من
که نقش لاله ی دلسرد او، شرار ندارد
چو چشم غم به سیاهی نهفته آن، شب صحرا
سکوت مبهم و اندوه رازدار ندارد
خوشم همیشه به یادت، اگر چه صفحه ی جانم
به جز غبار ملال، از تو، یادگار ندارد
چرا نکاهد ازین درد جسم خسته ی سیمین؟
که جز سکوت ز چشم تو انتظار ندارد
سیمین بهبهانی