دکتر مریم میرهادی نخستین زن دندانپزشک ایران
بسیاری از زنان ایرانی جزو نخستین‌ها در کشور هستند. نخستین جراح، نخستین خلبان و… دکتر مریم میرهادی هم جزو نخستین دندانپزشکان زن در ایران بود که البته هم به دلیل رشته و فعالیتش و هم به دلیل دستی که در شعر و ادبیات داشت، ماندگار شد. دکتر میرهادی سال ۱۲۹۲ در شیراز به دنیا آمد و چون در کودکی پدر و مادرش را از دست داد، تحت سرپرستی عمویش سرهنگ سید ابوالقاسم میر هادی قرار گرفت. او به تهران آمد و بعد از گرفتن دیپلمش در سال ۱۳۱۰ برای ادامه تحصیل در دانشگاه سوربن به پاریس رفت و در رشته زبان و ادبیات فرانسه فارغ‌التحصیل شد.
اما وقتی به ایران بازگشت وارد دانشکده پزشکی شد و دندانپزشکی را ادامه داد. او در سال ۱۳۲۰ توانسته دکترایش را بگیرد و کارش را در محله تجریش تهران آغاز کند. او در کار خود بسیار توانا بود و به همین دلیل در سال ۱۳۳۱ از سوی سندیکای دندانپزشکی ایران در یازدهمین کنگره جهانی دندانپزشکان در لندن شرکت کرد.
در سال ۱۳۳۴ هم از طرف وزارت فرهنگ به دانشگاه پاریس اعزام شد و در رشته بیماری‌های دهان و دندان و بعد در دانشگاه لندن در رشته بیماری‌های دهان کودکان تخصص گرفت.
دکتر میرهادی که به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، عربی، ترکی هم تسلط داشت، به ادبیات و شعر علاقه‌مند بود و از سال ۱۳۲۵ و همزمان با طبابت، نوشته‌هایش را در نشریات ادبی آن زمان منتشر کرد تا اینکه بعد از چند سال امتیاز یک روزنامه را گرفت و آن را با نام «ندای زنان» منتشر کرد. پس از آن هم یک انجمن ادبی به نام «ناهید» تأسیس کرد. نامی که تخلص خودش در شعر و شاعری بود و دیوانش هم با نام «ناهید» منتشر شد.
دکتر میرهادی در حوزه دندانپزشکی کتاب‌هایی با نام «سرطان فک»، «آماس دندان یا التهاب لثه» نوشت و در عرصه ادبیات هم کتاب‌های تاریخ نویسند گان پارس، خاطرات لندن (مشاهدات ناهید)، زندگانی من و دیوان ناهید را منتشر کرد.
دکتر میرهادی در ۲۸ اسفند ۱۳۵۹ درگذشت و در بهشت زهرا (س) تهران دفن شد.