پروین شیرازی ادیب و عالم

در میان تمام نام‌آوران ادب و هنر که شهر شیراز به آنها مشهور شده، نام پروین شیرازی یا پیر مارشال غیبی هم می‌درخشد.
پروین شیرازی متولد در سال ۱۲۷۴ شمسی در ارسنجان فارس متولد شد و پدرش قراخان فرزند ملاجهانگیر خان قلاتخواری از نوادگان ملا رحیم خان ارسنجان از خوانین معروف فارس و مادرش فرزند مرحوم حاج ملاعلی واعظ و از نسل خاندان نوری و زند بود.
در دورانی که تحصیل برای دختران چندان مرسوم نبود، پروین به دلیل نبوغ و استعداد و البته علاقه به علم و تحصیل، به مکتب خانه رفت و قرآن و ادبیات یاد گرفت و با سخت‌کوشی و سرسختی مقابل باورهای غلط دورانش،‌ توانست جزو نخستین دخترانی باشد که دیپلم دانشسرای مقدماتی را گرفت. ضمن اینکه از ۱۶سالگی سرودن شعر را در قالب‌های مختلف آغاز کرد.
پروین وقتی ۱۹ ساله بود با رستم خان مارشال پیرغیبی ازدواج کرد اما زندگی مشترک و سه فرزندش باعث نشدند او از ادب و شعر غافل بماند.
البته پروین برای گسترش سوادآموزی بین زنان و دختران شیرازی هم بسیار تلاش کرد. او در سال ۱۳۱۴ دبستان ملی دوشیزگان را به عنوان سومین دبستان دخترانه در شیراز با سرمایه خودش ساخت و ۳۵ سال هم مدیر آن بود.
انتشار روزنامه ستاره جنوب در سال ۱۳۲۸، فعالیت در جمعیت‌های خیریه و رسیدگی به ایتام و عضویت در مراکز علمی و ادبی و انجمن‌های شعر شیراز و فارس، کمک به ایجاد مراکز آموزشی و تهیه کتاب و امکانات برای کتابخانه‌ها و مراکز فرهنگی از فعالیت‌های پروین مارشال پیرغیبی در شیراز و فارس بود.
پروین که عمر خود را برای اعتلای فرهنگ و ادب و علم صرف کرده بود سال ۱۳۶۱ درگذشت و در شیراز و بقعه شاه داعی الی الله به خاک سپرده شد. بعد از چند سال دختر او مریم مارشال پیرغیبی دیوان اشعارش را که بیشتر اخلاقی و پندآمیز است جمع‌آوری و منتشر کرد.
بخشی از یکی از اشعار او را با هم بخوانیم:
دیده تا دیده رخ یار گرفتار بماند
در غمش هر چه جفا برد وفادار بماند
خوش تر از عشق مقامی نبود در دو جهان
نام جاوید ز عشاق فداکار بماند