بانو امین، بانوی مجتهده ایرانی

سیده نصرت بیگم امین بانوی مجتهده ایرانی است که هم با علم و اجتهادش شناخته می شود و هم با مبارزه‌های سیاسی اش با رضا خان. او که در سال ۱۲۶۵ در اصفهان به دنیا آمد، فرزند حاج سید محمدعلی امین‎التجار اصفهانی است که به سخاوتمندی مشهور بود. برخلاف رسم آن زمان که خانواده‌ها فرزندان دختر را برای آموزش به مکتب یا مدرسه نمی‌فرستادند، مادر سیده نصرت بیگم را از چهارسالگی برای آموزش قرآن و فراگیری خواندن و نوشتن به مکتب فرستاد. بانو امین که بسیار به علم و مطالعه کتاب‏های علمی و گوش دادن به مواعظ دینی علاقه مند بود، حتی وقتی در ۱۱ سالگی با پسرعموی خود حاج میرزا ملقب به معین التجار ازدواج کرد و صاحب فرزند شد،تحصیل را رها نکرد. دو فرزند کوچک بانو امین در دوران جنگ جهانی اول به فاصله چند روز فوت کردند و آیت‌الله حاج میر سید علی نجف آبادی استاد او که برای تدریس به خانه بانو امین می‌رفت، تصمیم گرفت کلاس درس را برای سه روز تعطیل کند. اما سیده نصرت بیگم امین با این تعطیلی مخالفت کرد و گفت: «من پیش خدا شرمم می‌شود که سه روز است چیزی نخوانده‎ام. خدا یک چیزی به من داد خودش هم گرفت.»

او در بیست سالگی به تحصیل فقه و اصول، تفسیر و علم حدیث و به حکمت و فلسفه و در پی آن به عرفان روی آورد و در سن چهل و سه سالگی پس از امتحاناتی که علمای حوزه علمیه از او به عمل آوردند از محمدکاظم شیرازی و شیخ عبدالکریم حائری، مؤسس حوزه علمیه قم، اجازه اجتهاد دریافت کرد.

بانو امین در سال ۱۳۴۴ حوزه علمیه‌ «مکتب فاطمه (س)» و یک دبیرستان تأسیس و شاگردان بسیاری را هم تربیت کرد. کتاب هایی چون «مخزن العرفان»، «نفحات الرحمانیه»، «سیر و سلوک» و «مخزن اللئالی» در فضایل حضرت علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) از او به یادگار مانده است. بانو امین به دلیل مبارزه با سیاست تحقیر فرهنگ ایرانی و محو تمدن اسلامی توسط رضاخان ، نام مستعار «بانوی ایرانی» را برای خود برگزید و ۴ کتاب اربعین الهاشمیه، جامع الشتّات، معاد یا آخرین سیر بشر و نفحات الرحمانیه فی الواردات القلبیه او با این نام منتشر شد. بانو امین در ۹۷ سالگی در بیست و سوم خرداد ۱۳۶۲مطابق با اول ماه مبارک رمضان سال ۱۴۰۳ درگذشت و در مقبره خانوادگی خود در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.