تفاوت های رفتاری و روان شناختی دختربچه ها و پسربچه ها
اختلافات میان جنس نر و ماده ریشه در همان روزهای اولیه شکل گیری جنین و تشکیل اندام های عصبی و مغز او دارد. تحقیقات نشان می دهد تفاوت های بسیاری حتی در دوران جنینی بین دختران و پسران وجود دارد که در مطلب زیر به آن ها اشاره می شود:
۱. قسمت های راست و چپ مغز در پسرها نسبت به دخترها ارتباط کمتری پیدا می کنند. در مورد دختران، این ارتباط سریع تر و زودتر اتفاق می افتد؛ حتی گاهی در همان لحظه تولد، این ارتباط ها در مغز او شکل گرفته اند. این مساله کمک می کند تا نوزادان دختر، سریع تر خود را با محیط جدید زندگی شان هماهنگ کنند. نوزادان پسر این مهارت هماهنگی را کمی دیرتر و به مرور در مراحل مختلف رشد می آموزند.
۲. پسرها برای حل مسایلی مانند امتحان های هجایی یا جدول کلمات، فقط از یک طرف مغزشان استفاده می کنند، در حالی که دخترها هر دو طرف را به کار می برند.
۳. دخترها همچنان که نیمه راست مغز رشد می کند، سعی می کنند ارتباط هایی با نیمه چپ آن برقرار کنند، اما در پسران البته در دوران کودکی، نیمه چپ آمادگی ایجاد ارتباط ندارد بنابراین این «اتصال ها» صورت نمی گیرد و سلول ها به نیمه راست یعنی جایی که از آن آمده اند بازمی گردند بنابراین اتصال ها در نیمه راست مغز غنی تر انجام می شوند و همین وضعیت باعث موفقیت پسران در حل مسایل ریاضی است. در دختران ارتباط بین دو نیمکره مغز با موفقیت بیشتری برقرار می شود و به همین دلیل توانایی های کلامی آنها بسیار بیشتر است.
۴. پسرها گرایش دارند همیشه این ور و آن ور بروند و خودشان را در حال حرکت و مشغول نگه دارند. آنها معمولا اسباب بازی های پرسر و صدا و پرزرق و برق مانند اتومبیل های دارای چراغ و آژیر دوست دارند. گاهی پسرها هنگام بازی کمی خرابکاری می کنند، اما معمولا این خرابکاری ها اتفاقی است اما دخترها معمولا بازی های آرام تر را ترجیح می دهند. آنها نیازی ذاتی به پرستاری از دیگران دارند و به همین دلیل به بازی با عروسک و حیوانات خانگی علاقه نشان می دهند.
۵. دختربچه ها بهتر از پسربچه ها بر شرایط استرس زا غلبه و بهتر نقش آشتی دهنده را بازی می کنند. آنها کمتر از پسربچه ها با همسالان خود درگیر می شوند و مشکلات رفتاری پیدا می کنند. پسربچه ها حالت پیشروتری دارند و رفتارهای رقابتی و سرکشی شان بیشتر از دخترهاست. آنها بیشتر با همسالان خود درگیر می شوند و مشکلات رفتاری شان بیشتر است.
۶. دختران معمولا زودتر یاد می گیرند حرف بزنند و تمایل بیشتری به حرف زدن نشان می دهند. آنها از گوش دادن به صحبت های پدر و مادرشان لذت می برند و معمولا مفصل آنچه برایشان اتفاق افتاده تعریف می کنند و پاسخ های طولانی می دهند، اما پسران ترجیح می دهند زیاد حرف نزنند. آنها به اندازه دختران به جزییات گفت وگوها توجه نشان نمی دهند و پاسخ هایشان یکی دو کلمه ای و در حدی است که اصل قضیه را برساند.
۷. پسران به اندازه دختران توانایی تشخیص یک منبع صوت را با حس شنوایی شان ندارند و شنوایی دختران قوی تر است.
۸. دختران تازه متولد شده با علاقه و اشتیاق بیشتری به تماشای اشیای اطراف خود می پردازند. اما پسربچه ها خیلی زود علاقه شان را به تصاویر و نقوش از دست می دهند و برای تحریک علایق بصری آنها به زمان بیشتری نیاز است که گاهی تا ۷ ماهگی هم طول می کشد. بعد از آن نیز تا ۶ سالگی هیچ چیز از نگاه تیزبین دختران به راحتی مخفی نمی ماند، اما پسران نگاهی کلی به محیط پیرامون خود دارند.
۹. دختربچه ها در مهارت هایی مانند صحبت کردن، خواندن و نوشتن بهتر از پسربچه ها هستند و این ویژگی را در خود حفظ می کنند. پسربچه ها دیرتر به مهارت های کلامی می رسند، اما خیلی زود و از سنین پایین توانایی های تصویرسازی و خیال پردازی شان را بروز می دهند.
دکتر کتایون خوشابی
فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان، دانشیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
هفته نامه زندگی مثبت