نکات ضروری در مورد پرورش کودکان
تربیت عبارت است از ایجاد تغییرات مطلوب در انسان و به عبارت دیگر و بهتر: ایجاد تحولات ثمر بخش در محیط زندگی انسان به منظور ساختن و شکوفایی استعدادهای آدمی و یا تربیت عبارت است از پروردن قوای جسمی و روحی انسان برای وصول به کمال مطلوب و انتقال طرز تفکر و احساس و عمل یک جامعه به آیندگان.
تربیت به معنی پرورش دادن و پرورش یافتن است به شرطی که براساس روش علمی انجام گیرد و فردی را به نقطه ای دلخواه برساند، دانشی است جدید که مبتنی بر فلسفه ، روان شناسی، اقتصاد و زیست شناسی است. در اهمیت تربیت همین بس که بگوییم وجود این همه اهداف بلند، فضیلت ها و رذیلت ها، خیرخواهی ها و بدخواهی ها زاییده ی تربیت است و برای درک بیشتر اهمیت آن کافی است که آدمی خود را درجای کودک بگذارد، کودکی که از مادر زاده شده و به هیچ امری آگاه نیست. بنابراین در پرورش کودکان باید تمامی سعی خود را به کار گیریم.
اغلب متخصصان می‌گویند رعایت دستورالعمل‌های زیر برای پرورش کودک و تامین نیازهای روحی او، مناسب و البته ضروری است:
۱- در مورد مراحل رشد کودک اطلاعات کافی کسب کنید؛ اگر بدانید کودک شما در چه مرحله‌ای قرار دارد، توقع بیش از حد از او ندارید یا کارهایش را عجیب و غیرمعمول نمی‌دانید.
۲- فرزندتان را تشویق کنید احساساتش را بیان کند؛ البته شما هم باید به احساسات و طرز فکر او احترام بگذارید. برای او توضیح دهید که همه افراد درجاتی از درد، اندوه، غصه، عصبانیت و استرس را تجربه می‌کنند، ولی باید علل ایجاد این احساسات را شناخته و به بهترین شکل با آنها مقابله کنند.
۳- همیشه حواستان باشد حتی زمانی که با کودک موافق نیستید، باز هم باید با لحنی آرام صحبت کنید و اجازه دهید او با شما بحث و مشورت کند.
۴- به صحبت‌های فرزندتان گوش دهید و سعی کنید برای پاسخ دادن، از کلمات و جمله‌هایی استفاده کنید که کودک براحتی مفهومشان را درک می‌کند. یادتان باشد باید او را تشویق کنید تا سوالاتش را براحتی بپرسد و در فضایی آرام در مورد آنها صحبت کند. خودتان هم باید با او روراست باشید و نشان دهید دوست دارید با کودک درباره این موضوع حرف بزنید.
۵- بیشتر به مهارت‌های حل مساله‌ای که خودتان از آنها استفاده می‌کنید، دقت کرده و ببینید می‌توانید الگوی خوبی برای فرزندتان باشید یا نه؟ بنابراین چنانچه قادر نیستید احساسات کودک را کنترل کنید یا تغییر دهید، بهتر است از فردی متخصص کمک بگیرید.
۶- از استعدادها و توانایی‌های کودک حمایت کنید و محدودیت‌هایش را بپذیرید. سپس باید براساس همین توانایی‌ها، اهداف را تعیین کنید و از کودک بخواهید در مسیر صحیح حرکت کند. هیچ وقت نباید فرزندتان را با سایر بچه‌ها مقایسه کنید.
۷- کودک را مستقل بار بیاورید و اجازه دهید خودش با فراز و نشیب‌های زندگی کنار بیاید. طوری رفتار کنید که او باور کند خودش می‌تواند تمام مشکلات را از سر راه بردارد.
۸- یادتان باشد نظم و انضباط نباید وسیله‌ای برای تنبیه کودک باشد، بلکه باید شیوه‌ای باشد برای آموزش.
۹- کودک را بدون قید و شرط دوست داشته باشید و عشق و محبت خود را به او نشان دهید. در ضمن ارزش صبر، فداکاری، بخشش و معذرت‌خواهی کردن را نیز برای او توضیح دهید.
۱۰- هیچ‌وقت از فرزندتان انتظار نداشته باشید کامل و بی‌عیب و نقص باشد؛ پدر و مادر بودن وظیفه دشواری است که باید بدرستی از عهده آن بربیایید.