اختلال درد چیست؟

اختلال درد زیر مجموعه اختلال‌های بدنی شکل است. ضابطه اصلی این اختلال وجود ناراحتی‌های متعدد جسمانی است که فاقد مبنای جسمانی هستند. این ناراحتی‌ها فرد را بر آن می‌دارند که از کمک‌های پزشکی استفاده کند. بسته به این که درد بیشتر یا کمتر از شش ماه طول کشیده باشد، اختلال درد به دو نوع حاد و مزمن تقسیم شده است. این بیماران یک گروه همشکل را تشکیل نمی‌دهند، بلکه مجموعه‌ای از بیماران ناهمگون با دردهای مختلف نظیر کمر درد، سر درد، درد لگن یا دردهای دیگر هستند.

شروع این اختلال می‌تواند در هر سنی باشد ولی به خصوص در سن سی و چهل سالگی می‌تواند شروع شود و در زنان شایع تر از مردان است. وقتی افراد درد شدید و مداومی‌ را تجربه می‌کنند که عوامل روانشناختی در بروز یا وخامت و شدت یا دوام آن نقش اساسی ایفا می‌کنند. امکان بروز درد در هر بخشی از بدن وجود دارد. شدت درد در حدی است که توجه بالینی را ایجاب می‌کند و درد به ایجاد عارضه یا معلولیت معنادار در قلمرو‌های اجتماعی، حرفه‌ای یا زمینه‌های مهم دیگر عملکرد منجر می‌شود. عوامل روانشناختی ممکن است نقش اصلی را ایفا کند، اما گاها عوامل طبی همراه هم وجود دارند که در این صورت به تشخیص درد ناشی از عوامل روانشناختی و شرایط طبی عمومی مبادرت می‌شود.

ضابطه مهم دیگر اختلال درد این است که فرد بر درد خود کنترل ندارد و درد به طور عمدی ایجاد یا وانمود نمی‌شود و یا فرد در پی به دست آوردن منافع بیرونی مانند مرخصی یا فرار از مسئولیت و غیره نیست. در مورد علت پدیدآیی اختلال درد مانند سایر اختلال‌های بدنی شکل، دیدگاه‌های مختلفی ارائه شده‌اند. مولفان مختلف این اختلال را نتیجه تاثیر همزمان چندین عامل دانسته‌اند. دیدگاه‌های روان پویایی بیان تعارض‌های ناهشیار حل نشده به صورت دردهای جسمانی را مطرح کرده اند و دیدگاه‌های ارتباطی می‌گویند که این افراد دردها و رنج‌های روانی خود را به صورت بدنی تجربه و ابراز می‌کنند چون ابراز جسمانی آنها قابل قبول‌تر است. درمان رایج این اختلال روان درمانی است.

منبع: روزنامه مردمسالاری